لولههای کاروگیت به دنبال اختراع ماشینهای اکستروژن در آلمان برای اولین بار در سال 1967 در اوهایو و کالیفرنیا به صورت تجاری تولید و نصب شد. لوله گذاری با پلی اتیلن، پلی وینیل کلراید یا پلی پروپیلن انجام می شد. رنگدانه های رنگی (به عنوان مثال، کربن سیاه) برای محافظت در برابر اشعه ماورا بنفش اضافه شد و از این طریق اکثر لولهها از پلی اتیلن با چگالی بالا(HDPE) ساخته شده اند.
استفاده از اصول مهندسی برای طراحی لوله کاروگیت و ارزیابی مواد و روش های استاندارد آزمایش برای این لولهها مجاز است. روش های آزمایش انحراف به طور گسترده ای برای طراحی و کنترل کیفیت لوله کاروگیت استفاده می شود.